Vuurwerk met hipsters in Melbourne (week 7)

Reisgenoten! 

Joehoe! We zitten weer in een stad. Na zoveel weken in de ‘bush’ voelt dat voor ons als stadmensen toch wel heel lekker. En wat voor een stad. Melbourne is de tweede stad van Australië, na Sydney, en heeft een voortdurende concurrentiestrijd met haar grotere zusje. Soort 010/020 zeg maar.. In tegenstelling tot Sydney mist Melbourne echte blikvangers en dus hebben ze in Melbourne bedacht dat ze daarom maar meer of beter willen zijn dan Sydney in ongeveer alles. Dus Melbourne is – in ieder geval volgens zichzelf - the city of arts, the city of food, the city of sports, the city of graffiti, the city of museums, the city of coffee, the city of bikes, the city of hipsters - you name it mate! Voor ons een mooie uitdaging om dat alles te beleven en tegelijkertijd in Melbourne het nieuwe jaar in te luiden. 

We hebben in ieder geval kunnen vaststellen dat Melbourne the city of hipsters is. We hebben nog nooit zoveel hipsters bij elkaar gezien! We zaten in een leuke Airbnb in Fitzroy, wat het hipster-mekka van Australië blijkt te zijn. Is in Melbourne de gemiddelde leeftijd met 28 jaar al best jong, in Fitzory is dat nog jonger. En hipsters zijn het: baarden, tattoo’s en alle andere soorten uiterlijke versieringen komen voorbij, waarbij de vrouwen zeker niet onderdoen voor de mannen - integendeel. Hiertussen gingen wij ons natuurlijk ook direct een stuk hipper voelen en heeft Johan zich 5 dagen niet geschoren (over Corneliek geen details in deze). Hipsters drinken ook de hele dag koffie of bier (werken hoeft niet, het was vakantie), want Melbourne is ook de city of coffee - met een ‘awesome coffee culture’ zoals iemand het tegen ons zei, wat betekent dat koffiemaken én koffiedrinken als kunst wordt beschouwd en er overal koffietentjes zijn, soms op de meest bijzondere locaties. 

Anyway, mate, we werden er vrolijk van en dat kwam ook door de vier parkieten die dagelijks het terras van ons appartement kwam bezoeken om bijgevoederd te worden - onze gastheer had er al een bus vogelzaad voor klaargezet. Volgens de huisbaas heten de parkieten  Claude & Maude, maar wie van de 4 die 2 nou precies Claude en Maude waren hebben we niet kunnen ontdekken….

Natuurlijk zaten we niet alleen op ons terras. We verkenden de stad per fiets, te voet en per kajak. De kajak is voor ons inmiddels een van onze favoriete vervoersmiddelen, waarmee we in Melbourne de Yarra-rivier, die dwars door de stad loopt, op- en afpeddelden. In een rustig ritme natuurlijk, het blijft Australië.

Ook testten we de claim dat Melbourne de ‘city of food’ is. Wij aten hier in ieder geval lekkerder en afwisselender dan in Sydney. Eén van die etentjes was op oudejaarsavond, waar onze ober een goedlachse Limburger bleek te zijn (nog zonder snor of tattoo, maar hij was er pas 3 maanden), die ook gewerkt bleek te hebben in de Amsterdamse horeca en zo bleken we wat gemeenschappelijke kennissen te hebben. It’s a small world, mate! Na het etentje waren we benieuwd naar de rest van de oudjaarsavond. Melbourne concurreert met Sydney natuurlijk ook om wie de mooiste vuurwerkshow heeft en in de stad zijn aantal punten waar je dat vuurwerk kunt zien. We verwachten daar “Nederlandse” taferelen, met de nodige beschonken toeschouwers en zenuwachtige politie. Maar niets van dat alles! Je wandelt rustig naar een uitkijkpunt, waar een DJ wat plaatjes staat te draaien. De menigte zingt en danst relaxt met de muziek mee, telt af tot 10 en dan is er tien minuten veel, héél veel vuurwerk. Vervolgens volgt een beschaafd applaus – en dan gaat iedereen weer naar huis. En wat daarbij zo opvallend is, is dat er geen politie te zien is en geen alcohol aan te pas komt (dat mag op die plekken ook niet, maar niemand probeert dat te omzeilen) én dat je de rest van de dag en de dagen ervoor en erna geen vuurwerk hoort. Een vuurwerkvrije stad dus. Ideetje?

We hebben dus oud & nieuw in Nederland gemist en dat was toch wel raar. Het was gek om 10 uur eerder dan jullie het nieuwe jaar in te luiden, maar ook om dan zo ver van alle vrienden en bekenden te zijn. En bij deze nogmaals een gelukkig nieuwjaar voor iedereen!

We dronken na het vuurwerk op het dakterras van het lokale hipstercafé nog wel wat biertjes en gingen op nieuwjaarsdag met ons wat lichtelijk houten hoofd naar de bioscoop. Dat deden we niet IN een zaal, maar BOVENOP de zalen: ‘de rooftop cinema’. Melbourne kent een aantal openluchtbioscopen, de ene draaide die avond een horrorfilm, wij kozen voor het andere uiterste en zagen Mary Poppins terugkeren als nanny. Tja, je moet wat op 1 januari…. Aan eind van de avond werd het een beetje frisjes, dat wil zeggen zo rond de 20 graden, overdag is het hier nog steeds een aangename 25 tot 30 graden (-: 

Fascinerend in Melbourne is ook de ‘street art’ ofwel graffiti. Waar elders in de wereld graffiti als het begin van het verval wordt gezien, is het in Melbourne tegenovergesteld. Op het moment dat de echte ‘street artists’ in jouw buurt neerstrijken, dan weet je dat in een hippe buurt woont en je huis snel meer waard wordt. 

In Australië is het inmiddels zomervakantie en we gaan dus nu samen met de Australiërs op vakantie. Het ‘busy season’  noemen ze dat hier. Dat zal even wennen zijn, want ‘busy’ was het tot nu toe nergens. De eerste ervaring daarmee gaan we meemaken in Tasmanië, waar we gisteren naar toe vertrokken zijn. Terug de bush in! Tasmanië lijkt op de kaart een klein eilandje maar het is 1,5x zo groot als Nederland en is het favoriete vakantie-eiland van veel Aussies, die het liefkozend “Tessie” noemen. We gaan het meemaken!

Cheers!