Herzliche grussen aus ein warmes South Australia! (week 11)

Reisgenoten!

Deze week probeerden we in één week een beeld te krijgen van de staat South Australia, wat gezien de oppervlakte en omvang van die staat (bijna 1 miljoen km2, ongeveer 40x zo groot als Nederland) een nogal lastige opgave is.

We startten in de Barossa Valley, een mooi wijngebied waar veel kwaliteitswijn wordt gemaakt, met name stevige shiraz. Maar het is ook een groot gebied, en het zijn niet alleen maar dure flessen die hier vandaan komen, ook de Australische Albert Heijn-wijn van Jacob’s Creek wordt hier gemaakt. We fietsten door de wijnstruiken in dit licht heuvelachtige gebied, waar de wijnbouw lang geleden ooit werd gestart door Duitse immigranten die vanwege hun Lutheraanse geloof Duitsland ontvlucht waren. Dat herken je aan de namen zoals Jacob, Torbeck, Peter Lehmann, Dutschke, Flaxman, Glaetzer, Haan en zelfs een Hoffmann-road. In ieder dorpje vind je tenminste één Duits-Lutherse kerk en een Metzgerei, een winkel die worsten en vleeswaren verkoopt. Er schijnt zelfs nog een Barossa-German dialect gesproken te worden, maar dat hebben we niet gehoord.

We waren in de Barossa op Australia-day, die ieder jaar op 26 januari wordt gevierd. Dat gebeurt omdat op 26 januari 1788 de eerste vloot met Engelsen in Australië (in Sydney) aan land kwam. Het is een dag waarop iedereen vrij krijgt en er lokaal wat festiviteiten worden georganiseerd, waaronder de traditionele kakkerlakkenrace - die we helaas net misten. Daarnaast is het een van de dagen waarop een ceremonie plaatsvindt voor iedereen die dat jaar de Australische nationaliteit heeft gekregen - wat niet zo heel vaak voorkomt omdat de Australiërs hun grenzen nogal angstvallig gesloten houden voor immigranten. Maar Australia Day is inmiddels ook een dag die tot veel discussie leidt in Australië. Veel Australiërs vinden namelijk dat de dag waarop de kolonisatie begon geen feestdag zou moeten zijn, maar eerder een dag van schaamte. Andere Australiërs vinden dat dan weer onzin en de premier probeert zich er uit te redden door het te benoemen als een ‘dag van de vooruitgang’. Beetje onze Zwarte Pieten-discussie dus, we zijn benieuwd hoe dat zich de komende jaren gaat ontwikkelen…

Na de glooiende en groene heuvels van de Barossa reden we een stukje (400 kilometer) verder South Australia in, naar Flinders Range in de outback. South Australia noemt zichzelf graag de staat van de ‘free settlers’, waar de inwoners uit vrije wil zijn komen wonen en niet omdat ze als gevangenen dat moesten, zoals in vele andere staten wel het geval was. Dat iemand in de outback als free settler is gaan wonen vinden wij wel bijzonder, want het is er doorgaans heel erg warm, het land is te droog om er iets op te verbouwen en het is nogal een ongepolijst landschap. Niet echt een plek om je te settelen.... Wij vonden het wél een heel mooi landschap, met afgetekende rotsen en enorme vergezichten en ’s nachts een immense sterrenhemel. We reden een ochtend met de parkmanager in zijn four-wheel-drive door het gebied waardoor we op nog ongebaander paden kwamen.

Wij hadden in de outback net als in Nederland onze eigen code oranje, de temperatuur liep op woensdag op boven de 40 graden en dan is - zeker in de outback waar de schaduw schaars is - de beste plek toch wel een vakantiehuisje met airco. We probeerden in de ochtend nog wel een stukje te fietsen tussen de schapen door, maar toen de route niet meer aangegeven stond, we wat dreigden te verdwalen en de temperatuur verder opliep zijn we snel teruggefietst. Zelfs de kangoeroes vonden het erg warm en zochten op ongebruikelijke plekken beschutting. 

De Aussies zitten wel een beetje met die kangoeroes in hun maag. Net als wij vinden ze het grappige beesten die geen vlieg kwaad doen en die vrolijk springend door het veld gaan. Maar het zijn er wel heel veel, ze hebben geen natuurlijke vijanden en het worden er daarom steeds meer – er zijn meer kangoeroes dan mensen in Australië. Ze lopen los door het land en zijn daarmee een plaag voor de gewassen van boeren en het gras van de schapen. Ook zitten ze graag in de schaduw onder boompjes naast de snelweg en kijken dan niet altijd even goed uit als ze oversteken. Met als gevolg dat je overal in Australië dode kangoeroes langs de weg ziet liggen, soms echt bij bosjes. Niemand weet hier een goede oplossing voor. Sommige boeren krijgen wel een vergunning om op hun land kangoeroes af te schieten, maar dat is niet echt de oplossing voor het (groter wordende) probleem. Van die dode kangoeroes wordt dan soms hondenvoer maar soms ook (lekker) vlees gemaakt, zoals kangoeroe-burgers die wij in de outback op onze BBQ legden - ondertussen omgeven door levende kangoeroes. Best raar allemaal…

We eindigden onze mini tour door South Australia in Adelaide, een stad met bijna 1,5 miljoen inwoners, maar heel weinig hoogbouw en daarmee heel uitgestrekt. Hier aten we in het beste restaurant van Australië – daar heb je er nogal wat van hier…. Maar, het moet gezegd, deze komt wel in de buurt van het beste restaurant waar we tot nu toe aten. Daarbij stond – we kunnen het ook niet helpen - kangoeroe op het menu, een stukje staart en een stukje van de flank. Wow! Adelaide vinden we een rustige, vriendelijke en functionele stad, alles klopt en het schijnt bekend te staan als een van de meest leefbare steden ter wereld – en daarmee vonden we het eerlijk gezegd ook een beetje een saaie stad.

Inmiddels maken we ons wel wat zorgen over het enorme temperatuurverschil tussen ons hier en jullie daar. Om dat verschil alvast wat te overbruggen vliegen we zaterdag naar Perth, aan de westkust, waar het iets koeler is - zo rond de 25 graden (-: Daarover volgende week, in alweer onze laatste blog (snik), meer…..

Keep it going mate!

ps: meer foto's staan in het mapje foto's. Too easy!